Kadıköy escort Zeliha, Kadıköy’ün arka sokaklarında geceleri sessizce var olan kadınlardandı. Moda Caddesi’nden geçenlerin görmediği, Bağdat Caddesi’ne asla çıkamayan bir kadındı o. Altıyol’un kalabalığı, Bahariye’deki müzik sesleri, onun için sadece birer fon gürültüsüydü. O daha çok Söğütlüçeşme’nin tenhalığına, Rasimpaşa’nın arka apartman boşluklarına aitti.
Yirmi yıl önce bu şehre ilk adımını attığında, bir eczacı kalfasıydı. Nazikti, inançlıydı, sevgiye açtı. Sonra bir adamla tanıştı. Güzel konuşan, güzel bakan ama hiç sevmeyen bir adam. Zeliha’yı önce ayırdı ailesinden, sonra hayattan. Onun elinden çıkıp sokaklara düştüğünde, çok geç olmuştu. Artık ismini bile kullanmaz olmuştu çoğu zaman.
Çay Bahçesinde Bir Yabancı
Kadıköy escort İskelenin yanındaki eski çay bahçesinde oturuyordu o gece. Beklemekten sıkılmıştı. Soğumuş çay bardağına bakarken bir genç yaklaştı. Oturmak için izin istedi. Zeliha başını salladı. Genç adam belli ki üniversiteliydi, cebinde defter vardı. Kafası karışıktı, morali bozuktu. Bir süre sonra konuşmaya başladı. “İstanbul çok yalanmış abla,” dedi. “Burada herkes bir şey gibi görünüyorr ama hiçbiri o değil.”
Zeliha gülümsedi. “Sen daha hiçbir şey görmemişsin,” dedi. Sonra sustular. Saatlerce. O gece ne para konuşulduı, ne beden. Sadece iki yabancı, aynı şehirde kendine yer bulamayan iki kırık insan, aynı çay bahçesinde susarak birbirine tutunduı.
Bu yüzden sabah ilk vapur yanaştığında, genç adam kalktı. Cebinden biraz para uzattı. Zeliha eliyle itti. “Bu gece benden,” dedi. Adam bir şey diyemedi, sadece başını eğdi. Gitti.
Zeliha o gün ilk kez Kadıköy’de biraz daha ağır yürüdü. Belki biraz daha insan gibi hissetti. Çünkü bazen en büyük kurtuluş, bir gecede hiç beklemediğin bir yabancının sana hiç dokunmadan dokunmasıydı.
Bir yanıt yazın