Elif, 21 yaşındaydı. Şile escort gelişi bir kaçış değil, bir mecburiyetti. Hayatını İstanbul’un karmaşasında bir araya getirememiş, kaybolduğunu hissetmişti. Gideceği yerin ne kadar huzurlu ya da zor olacağını bilmiyordu ama en azından orası yeni bir sayfa olabilirdi.
İlk zamanlar sahil kenarındaki bir kafede garsonluk yaptı. Yaz mevsimi olduğu için işler yoğundu, bahşişler fena değildi. Ama Eylül sonuna doğru işler azaldı. Kafe kapandı. Kirasını ödeyemez hâle geldi.
İşte o zaman, şehirde tanıdığı biri ona “daha fazla kazanabileceği” bir gece işi önerdi. Önce geri çekildi, rahatsız oldu. Ama birkaç geceyi aç geçirmek, borçların birikmesi ve çaresizlik onu düşünmeye zorladı. Milf kabul etti. İlk gece sabahı kendinden utanarak gözlerini aynada kaçırdı. Sonraki gecelerde duygularını bir kenara bırakarak devam etti. Yaptığı şeyin ona göre olmadığını biliyordu ama başka yolu yoktu.
Bir gün Şile Kültür Merkezi’nin camında şöyle bir ilan gördü:
“Kadınlar İçin Yazı Atölyesi – Kendini Anlat, İçini Duy.”
Bir şekilde kendini o sınıfta buldu. Defterin ilk sayfasına titreyen ellerle şunu yazdı:
“Kırıldığım yerden ışık sızıyor olabilir mi?”
O gün, Elif’in hayatı değişmeye başladı. Yazmak onun için bir terapiye dönüştü. Her kelimeyle biraz daha kendini anladı, biraz daha hafifledi. Atölyede tanıştığı kadınlarla yakın dostluklar kurdu. Birlikte ağladılar, güldüler, iyileştiler.
Gece işlerini bıraktı. Atölyedeki bir öğretmenin yardımıyla sahildeki bir kitap kafede yarı zamanlı iş buldu. Orada sessizce kitap okuyor, çay hazırlıyor, bazen gelenlere kendi yazdığı metinleri gösteriyordu. Yazdıkları, yerel bir edebiyat dergisinde yayımlandığında gözleri doldu. Hayatı ilk kez kendi kelimeleriyle şekilleniyordu.
Şimdi Elif hâlâ Şile escort. Sahile en yakın bankta, defteriyle otururken artık geçmişinden kaçmıyor. Onu anlatıyor, kabul ediyor ve her satırla kendi geleceğini yazıyor.
Bir yanıt yazın